Bu kaçış neyin nesi?
Peki ya bu muhafazakarlık?
Peki ya bu merhamet?
Peki ya bu iyilik?
Peki ya bu dürüstlük?
Peki ya bu yeniden, yeniden ve yeniden ayağa kalkmalar?
Peki ya bu ölüp ölüp dirilmeler?
Çünkü biz ahirete iman ederiz, Müslümanız ve biliriz ki hayat bu dünya ile sınırlı değil.
Ölümü öldüremiyor, kabir kapısını da kapatamıyoruz. Öyleyse
Züleyha'nın Yusuf'un gömleğini (bakış açısını) arkadan yırtması.
Züleyha, harfsiz dilsiz bir söz ile "Ben Allah'ın nuruyum" demiştir.
Haklıdır da.. ama bunu Züleyha değil; ancak Yusuf'un idraki söyleyebilir..
Değilse Züleyha'nın bunu kullanıp Yusuf'u elinde oyuncak etme ve ilahından saptırma potansiyeli vardır.
Zaten ayette belirtildiği gibi Yusuf uzun yıllar Züleyha'nın hegemonyası zindanlarına hapsolmuştur.
7 sene kalmıştır.
Burada her bir sene her bir aydınlanma bilinç katmanı basamağını sembole ediyor.
Tamamen aydınlandığında, tuzağın farkına varıp, o hegemonya zindanından çıkmıştır..
Züleyha Yusuf'a bir mektup yazmaya başlayınca Yusuf diye başladı, Yusuf diye bitirdi. Gördü ki, hitaptan öteye geçemedi. Anladı ki, aşkın namesinde ser-nameden öte kalem yok. Ve Züleyha'nın lügatında Yusuf'tan öte sözcük yok. (Yusuf ile Züleyha)
Yusuf'un yarattığı sessizliği düşündüm bu sabah Ali Şeriatî'nin satırlarını okurken. Kendisine kadınların önüne çıkması emredildiğinde geçmişle geleceği birbirine rapt eden, gayba yaşlanmış yeni bir zaman zarfı yaratılıyordu sanki. Belki dondurulmuş geçmiş zaman olarak tesmiye olunabilir bu zaman aralığı. Kadınlar Yusuf'u görüyorlar
Züleyha nın Yusuf a olan Aşkı onun Gönlünü ALLAHA cc giden yolu Açmıştı.
Tevrat'ta sözü edilen en büyük aşıklardan birisi Potifar'ın karısı Züleyha'dır.
Züleyha, kocasının kölesi olan Yusuf a sevdalanmıştır.
Çünkü Yusufun bu dünyaya gelmiş geçmiş en yakışıklı erkeklerden birisi olduğu rivayet edilir.
Züleyha’nın arkadaşları onun Yusuf a duyduğu kara sevdası İle alay etmeye başlayınca, hepsini çaya davet eder.
Arkadaşları kendilerine sunduğu meyvelerini Soyarken, Züleyha Yusuf’u çağırınca Kadınlar Yusufu gördükleri zaman onun güzelliğinden öylesine büyülenirler ki, hepsi ellerini keserler.
Bunu gören Züleyha da; "Şimdi benim Yusufumu gördünüz, artık beni suçlayabilir misiniz?" der.
Sonunda Potifar, Züleyha’yı, Yusuf’a olan skandal aşkı yüzünden boşar ve Züleyha yoksul işçiler ve dilenciler arasında yaşamak zorunda kalır.
Yıllar sonra Yusuf, Mısır'ın en güçlü ikinci adamı makamına yükseldiğinde, bir gün Züleyha'yı yolda görür.
Züleyha, yırtık pırtık elbiseler giymiş, sürdüğü zor yaşamdan dolayı yaşlı ve bitkin bir hâldedir.
Yusuf müşfik bir sesle ona der ki; “sen evli ve ben kocanın kölesi iken seni sevemezdim. Ama şimdi seninle evlenmekte serbestim ve senin bana olan sevginden dolayı
bunu seve, seve yapacağım”.
Züleyha parlayan gözlerle dedi ki; "Hayır Yusuf, benim sana olan aşkım bir perde idi.
O zamandan bu yana Sevgiliyi doğrudan sevmeyi öğrendim.
Artık bu dünyada hiçbir şeye ve hiç kimseye ihtiyacım yok”.
Züleyha nın Yusuf a olan aşkı onun gönlünü (ALLAHA cc giden yolu) Açmıştı.
Deme Mecnuna deli, belki de Leyla delidir
Eşq olan yerde bütün agilü dânâ, delidir
Saldı Yusuf kimi öz sevgilisin zindane
Goydu rüsvaligi alemde Züleyha, delidir
Eşq zincirinin iftadesi bir men değilem
Heves-i silsileyi eşq ile dünya delidir
Sarılır çiğnine gâh boynuna gah gametine
Ejdahalar kimi ol zülfü çelipa delidir.
Bir vefasız gül üçün nâlesi dünyanı tutur
Aşigin gelbi kimi bülbülü şeydâ delidir
Birce Şirin ile Ferhada mezemmet yoktur
Vadiyi eşqde Varmiq deli Ezra delidir
El götürmez bu gara gözlülerin zülfünden
Her yeten zanneyleme Vahidi güya delidir
| Aliaga Vahid
Boşver sen Leyla ile mecnunu gel biz yusuf ile Züleyha gibi olalım zorlu mücadelemizin hediyesi aşkımız olsun…